2 Korintiërs 12:9-10 Maar de Here antwoordde telkens weer: ‘Mijn genade is genoeg voor u. Want kracht ontplooit zich ten volle in zwakheid.’ Daarom durf ik mij toch op mijn zwakheden te beroemen, omdat dan de kracht van Christus in mij gezien kan worden. 10 Daarom kan ik zelfs blij zijn over zwakheden, beledigingen, noodsituaties, vervolgingen en moeilijkheden, die ik ter wille van Christus moet verdragen. Want als ik zwak ben, ben ik pas sterk.

Er was een seizoen in mijn leven dat ik het allemaal niet meer aankon. Meerdere seizoenen zelfs. In een van die momenten stond het huilen me nader dan het lachen. Ik kon niet meer. Mijn lichaam en ziel konden de werkdruk niet meer aan. Ik was heel druk met het werk voor de Heer, maar ik miste de Heer van het werk.

Ik vroeg advies aan een van mijn voorgangers. Wat moest ik stoppen, om in de rust te komen? Wat moest ik minder gaan doen? Zijn antwoord ontnam me al de adem. Hij zei: “Je moet niet minder doen, maar meer. Je moet meer bidden”.

Ik begon God te zoeken en telkens weer hoorde ik: “Mijn genade is genoeg voor jou”. In een moment van aanbidding ervoer ik een bovennatuurlijke kracht. Een kracht van boven dus. Deze kracht vulde mijn zwakheid. Vanaf dat moment leek het of mijn capaciteit was verdubbeld. Ik kon opeens alles aan “dankzij Hem die mij kracht geeft” (Fil. 4:13). Ik werkte harder dan alle anderen, niet op eigen kracht, maar door Zijn genade (1 Kor. 15:10). En in dit alles kwam ik dichter bij God.

In mijn zwakte was ik sterk geworden. Maar niet mijn sterkte, maar die van Hem.

-> Mediteer eens hardop op onderstaand vers. Blijf het herhalen en uitspreken. Ontvang Zijn genade in jouw zwakheid.

1 Korintiërs 15:10
Alleen dankzij zijn genade ben ik wat ik ben. En zijn genade is bij mij niet zonder uitwerking gebleven. Integendeel, ik heb harder gezwoegd dan alle andere apostelen, niet op eigen kracht maar dankzij Gods genade.