Ezra 3:3 Ondanks hun angst voor de bevolking van het land richtten ze het altaar op zijn oude fundamenten op en offerden aan de HEER. Ze droegen de brandoffers voor de morgen en de avond op,  en vierden het Loofhuttenfeest volgens de voorschriften: elke dag brachten ze het vereiste aantal brandoffers, zo veel offers dus als er voor iedere dag zijn voorgeschreven.  Van toen af aan brachten ze ook het dagelijkse offer, het offer op nieuwemaan en de offers bij alle andere heilige hoogtijdagen van de HEER, en verder alle vrijwillige gaven aan de HEER.

Het volk Israel mag de tempel van God herbouwen, maar voordat ze gaan herbouwen gaan ze eerst een (dank)offer aan God brengen. Wat begint als een angstig moment eindigt in een vreugdevolle dagelijkse viering. Wat begint als een angstig verplicht element eindigt in een vrijwillige bijdrage aan God.

Er zijn momenten dat je weet dat de beslissing die je moet nemen de juiste is. Zodra je met knikkende knieen de beslissing genomen hebt en uitvoert ervaar je een toename van kracht. Zoveel kracht dat je eenmalige besluit een dagelijks besluit gaat worden omdat je weet dat dit de juiste beslissing is. Dit geeft zoveel kracht dat keuzes die je hebt gemaakt onder druk nu spontaan opborrelen.

God vraagt of we van Hem willen getuigen in je spreken en handelen. Wat begint als een spannend moment, een eerste bungee jump,  als je je mond opent eindigt in een spontaan leven voor Christus. Iedereen mag zien wie God is en wat jij gelooft!