Handelingen 13:2-3 “Op een dag, toen deze mannen vastten en bij elkaar waren om de Here te aanbidden, zei de Heilige Geest tegen hen: ‘Maak Barnabas en Saulus voor Mij vrij, want Ik heb een speciale taak voor hen.’ Zij bleven nog langer vasten en bidden. Daarna legden de anderen hun handen op de twee mannen en lieten hen gaan.”

Soms krijgen we als kerk de vraag waarom we conferenties organiseren en waarom we denken dat God dan juist grote dingen gaat doen. “God kan toch altijd grote dingen doen?” is dan de goedbedoelde vraag.

Hoewel dit heel oprecht kan zijn is het simpelweg niet wat we zien in de Bijbelse kerk en in onze eigen kerkgeschiedenis. God doet grote dingen wanneer Hij daarvoor de ruimte krijgt. Wanneer Hij geloof vindt op aarde. Wanneer mensen Hem zoeken.

De kerk (het grootste ding op aarde) werd geboren tijdens een tiendaagse gebedsbijeenkomst, vandaag de dag zouden we zeggen, tijdens een conferentie – waar tijd apart gezet werd voor Hem.

Barnabas en Saulus werden uitgezonden voor hun taak als kerkstichters tijdens een periode van vasten en bidden die de kerk zelf had belegd.

Als we naar onze eigen kerk kijken zien we dat C3 Amsterdam is “geboren” tijdens een profetisch moment in een conferentie in Sydney bijna 20 jaar geleden en dat de geschiedenis van C3 Arnhem bol staat van dit soort momenten op conferenties. 

In Apeldoorn beginnen we binnenkort een C3, geboren uit meerdere momenten op conferenties. Momenten waarop niet mensen, maar de Heilige Geest, sprak.

God spreekt wanneer Hij de ruimte krijgt. Maak ruimte vrij in jouw wereld voor stille tijd en je zult ontdekken dat God die ruimte zal vullen. Maak samen met anderen ruimte vrij op kerk conferenties en dergelijke en je zult merken dat in het samenzijn nog veel meer kracht ligt. Kracht van God die Zijn toekomst vrij zet.