Een zeker weten

Posted on Posted in Bijbel, Geloof, Genade, Leven, Wijsheid

Spreuken‬ ‭14:12‬
‘Soms denkt iemand op de goede weg te zijn, maar blijkt die naar de dood te voeren.’

Heb jij weer…denk je goed op weg te zijn, ben je onderweg naar de dood!

Toen in dit vers las in ons Bijbelleesplan dacht ik: “Oké, dat is balen!” Maar er zit een waarschuwing in en gelijk ook de sleutel naar een betere weg.

Die zit in het woord ‘denkt’. Zo vaak in ons leven denken we te veel na, en ondernemen we dingen omdat we denken dat het goed is.

Ken je dat, wanneer je in de auto zit en tegen je partner zegt: “Heb jij de deur op slot gedaan?” “Ik denk het wel”, krijg je als antwoord. Ga jij dan met een goed gevoel op vakantie? Of wil je het toch nog even checken om zeker te weten?

God wil jou een zeker weten geven als het gaat om jouw toekomst. We kunnen denken wat we willen, maar pas als we bevestiging hebben in ons hart zullen we iets zeker weten. En kunnen we geloven en zeker weten dat we op de juiste weg zitten.

‘Het geloof is de zekerheid dat de dingen die we verwachten, ook werkelijkheid zullen worden. Het is het bewijs van de dingen die we [ nog ] niet zien.’ — HEBREEËN‬ ‭11:1‬

2 thoughts on “Een zeker weten

  1. ‘Zo is dan geloof uit het gehoor, en het gehoor door het Woord Gods’ (Rom. 14:17)
    Laatst hoorde ik een hele bijzondere!; ‘Het Woord is er om te toetsen en niet om te bevestigen.’

  2. De post ook van deze dag houdt me erg bezig.
    Vaak voel en weet ik me heel beperkt te zijn. Een soort van onderontwikkeld of scheef gegroeid.
    Komt het denken dan voort uit mijn hart of zijn het de keuzes van mijn hart, mijn wilsbesluiten waaruit mijn gedachten voortkomen?
    Is het nodig om hierin te onderscheiden of is ook dit misschien een dwaalspoor?
    Wel is er een verlangen, maar met een vertrouwd innerlijk verzet om te wantrouwen wat dreigend voelt. Het beeld van de Vader is vrij helder maar wordt met eisende voorwaarden beleefd.
    Niettemin ervaar ik wel diverse groei, Het donkere pantser vertoont weliswaar barsten maar lijkt niet te doorbreken. Een bepalend verleden lijkt mij in zijn (wurg)greep te houden.
    En zo verzanden de dingen keer op keer.
    Met mijn reactie stel ik geen hulpvraag, behalve of iemand zich hierin herkent?

Comments are closed.