Leviticus 5:5‭,7‭ en ‬11
Als iemand één van deze dingen heeft gedaan, moet hij zeggen wat hij voor verkeerds gedaan heeft. En hij moet een jong vrouwtjes-schaap of een jonge vrouwtjes-geit aan Mij offeren. […] Maar als iemand te arm is om een schaap of geit te offeren, moet hij twee duiven aan Mij offeren: de ene duif als vergevings-offer en de andere duif als brand-offer. […] Maar als iemand te arm is voor twee duiven, dan moet hij 1/10 efa [ (2,2 liter) ] fijn meel aan Mij offeren. […] (BB)

In het hoofdstuk van vandaag wordt onder andere beschreven wat de regels en voorschriften zijn rondom het brengen van een vergevings offer. Om eerlijk te zijn lees ik vaak over deze hoofdstukken heen. We leven namelijk niet meer in een tijd waarin we ons zelf “vrij” moeten kopen om vergeven te worden van onze zonden.

Hoe is dit nu relevant?

Alhoewel we in een tijd leven waarin Jezus de wet volbracht heeft en onze redding niet meer afhankelijk is van onze eigen daden, leert de tekst van vandaag ons wel iets over het onveranderde karakter van God.

Het viel mij namelijk op dat er gesproken wordt over verschillende vergevings offers. Hierbij wordt er niet onderscheid gemaakt op “ernst” van de zonde, maar op het vermogen en inkomen van de zondaar.

Opzich gek als je het bijvoorbeeld vergelijkt met het boetesysteem van onze regering. Hierin wordt juist onderscheid gemaakt op de ernst van de overtreding en wordt er geen rekening gehouden met het inkomen van de overtreder.

Ik geloof dat God geen onderscheid maakt op het vermogen van de zondaar en de overtreding, omdat God Zijn vergeving aan iedereen wilt geven.

Onze God is een genadige God, een God die ons tegemoet komt om de prijs van vergeving te betalen. Dit deed God toen al door het vergevings offer toegankelijk te maken voor iedereen in Zijn volk, maar maakte dit uiteindelijk compleet door de prijs volledig te betalen met het bloed van Jezus.

Vergeving is voor iedereen.